به این ترتیب بازدید از موزه خیلی جالبتر خواهد شد و این فقط یکی از موارد مورد نظر این دسته از پژوهشگران اروپایی است که قرار است در سه سال آینده مهمترین بوهای قاره اروپا، از قرن شانزدهم تا اوایل قرن بیستم را شناسایی کنند.
پروژه ادوروپا که اتحادیه اروپا بانی آن است حدود ۳،۳ میلیون دلار هزینه خواهد داشت و ۲۰ پژوهشگر در آن مشغول کار خواهند بود از جمله مورخان، عطرشناسان، شیمیدانان و مهندسان کامپیوتر. هدف این پروژه خلق دانشنامهای از میراث بویایی است.
این پژوهش شامل بوهایی است که شاید امروز فقط در توصیفات ادبی وجود داشته باشند، اما میتوان با کمک فناوری آنها را دوباره تولید کرد.
“بوها تجربه ما را از جهان پیرامون شکل میدهند، ولی ما اطلاعات حسی خیلی محدودی از گذشته داریم؛ بوها همچنین فرار و ناپایدار هستند و زود فراموش میشوند، از این رو ما تلاش میکنیم راهی برای نگهداری آنها پیدا کنیم”.
میراث بویایی
این پروژه ماه ژانویه ۲۰۲۱ آغاز میشود و پژوهشگران به جستجوی منابعی از بوها در کتابها، متون تاریخی، آثار هنری و مجموعههای موجود در موزهها میپردازند، با کمک الگوریتمی که یافتهها را به هفت زبان تجزیه و تحلیل میکند.
ویلیام تولت، مورخ بویایی از دانشگاه آنجلیا راسکین در بریتانیا که در این پروژه شرکت دارد میگوید اهمیت حس بویایی با همه گیری کوویدـ۱۹ بیش از پیش آشکار شده است. او میگوید:”حس بویایی برای زندگی روزمره ما ضروری است، در همه گیری کرونا وقتی افراد بر اثر بیماری کووید ـ ۱۹ حس بویایی خود را از دست میدهند به اهمیت این حس بیشتر پی میبرند”.
“کاری که ما میخواهیم انجام دهیم این است که دریابیم بویایی از اساسیترین تجربههای انسان است و تلاش کنیم تا آن را حفظ و ثبت کنیم”.
خواهیم فهمید که ماری آنتوانت چه بویی داشت؟
لیمانز توضیح میدهد که راههای مختلفی برای این کار وجود دارد: کارشناسان شیمی با تجزیه ذراتی از اشیا و تحلیل و بررسی ساختار شیمیایی آنها به کمک روشهای علمی به اطلاعاتی در مورد بوهای آن زمان دست پیدا میکنند. روش تفسیری توصیفی هم به کارشناسان در دریافت وضعیت تاریخی اماکن کمک میکند تا دریابند در بازه زمانی مشخصی آن مکان چه بویی داشته است.
این پژوهشگر هلندی ادامه میدهد: “این بوها شامل بوهای خاص و مشخص مثل اسطوخودوس (لاواندر) تا بوی هوای شهرها میشود”. این اطلاعات مرحله نهایی پروژه ادوروپا را آسان میکند، مرحلهای که کارشناسان عطرسازی و شیمی این بوها و عطرهای روزگار گذشته را در مجموعهای از نمایشگاههای ویژه در موزهها ارائه کنند.
یکی از پژوهشگران این پروژه کارو وربیک، کارشناس هلندی مطالعات تاریخ هنر است. او در زمینه تاریخ حسهای بشری تخصص دارد و در ۲۰ سال گذشته به تجربهها و آزمایشهایی در زمینه بویایی پرداخته است که آخرین آن در سال ۲۰۱۵ در موزه مشهور رایکس یا موزه ملی آمستردام بوده است.
با مشارکت دو عطرشناس، بیرگیت سایبرند و برناردو فلمینگ، وربیک توانست بوهای چندین اثر هنری موزه را تولید کند، ازجمله تابلوی نبرد واترلو اثر جان ویلم پاینمان (۱۸۲۴).
وربیک توضیح میدهد: “در مورد تابلوی نبرد واترلو، ما ترکیبی از بوی باروت و گلولای و بوی چرم زین و اسبها داشتیم که افراد با استفاده از چوبهای معطری که آماده کرده بودیم میتوانستند این بو را حس کنند”.
ثبت دیدگاه