طبق نتایج یک پژوهش جدید، جهان نمیتواند به بلندپروازانهترین اهداف اقلیمی خود دست یابد، مگر آن که از خوردن گوشت بکاهد. این تحقیق که در مجله «ساینس» منتشر شده است، چگونگی تاثیر راهبردهای گوناگون و از جمله سامانه غذایی را در کاهش انتشار گازهای گلخانهای بررسی کردهاند.
طبق این پژوهش، حتی اگر انتشار گازهای گلخانهای ناشی از مصرف سوختهای فسیلی فورا متوقف شود، باز هم اندکی تغییرات در عادات غذایی لازم است تا بتوان خوشبینانهترین هدف پیمان پاریس را، یعنی نگه داشتن گرمایش زمین در حدی که بیش از ۱.۵ درجه سانتیگراد از دوران پیشاصنعتی بالاتر نباشد، محقق کرد.
دکتر «مایکل کلارک»، پژوهشگر اثرات زیستمحیطی سامانه غذایی در دانشگاه آکسفورد و نویسنده اصلی این تحقیق، در مصاحبه با ایندیپندنت گفت: «اگر در سامانههای غذایی تغییر ایجاد نشود، حتی اگر تمامی عوامل دیگر انتشار گازهای گلخانهای از بین برود، احتمالا در عرض ۳۰ تا ۴۵ سال، هدف ۱.۵درجه سانتیگراد و در عرض ۱۰۰ سال، هدف ۲ درجه سانتیگراد را زیر پا خواهیم گذاشت.
در حال حاضر حدود یکچهارم گازهای گلخانهای جهان توسط صنایع تولید مواد غذایی منتشر میشود که سهم تولیدات مرتبط با گوشت و لبنیات در انتشار کل گازهای گلخانهای، مشخصا ۱۴.۵ درصد است.
در این تحقیق جدید، چگونگی تاثیر پنج راهبرد مختلف در کاهش انتشار گازهای گلخانهای ناشی از صنایع تولید مواد غذایی جهان با استفاده از مدلسازی بررسی و فرض بر آن گذاشته شده است که این راهبردها از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۵۰ «تدریجا به اجرا درآید.»
چهار راهبرد دیگر عبارتند از حرکت جهانی به سوی خورد و خوراک بهداشتی (برنامه رعایت مصرف کالری معینی در هر روز)، افزایش بهرهوری کشاورزی با استفاده فناوری، کاهش پسماند مواد غذایی به میزان ۵۰ درصد در جهان و حرکت به سوی کشاورزی با کارایی بالا.
طبق یافتههای این تحقیق، با تغییرجهت به سمت برنامه غذایی پُرگیاه، بیشترین کاهش در قیاس با هر یک از راهبردهای دیگر به دست خواهد آمد.
اما طبق این تحقیق، برای افزایش احتمال رسیدن به این هدف، احتمالا باید هر پنج راهبرد را به اجرا درآورد و تغییرات گسترده بیشتری هم در بخشهایی مثل ترابری، انرژی و صنعت اعمال کرد.
دکتر کلارک گفت: «زمان، ارزش اساسی دارد. هر چه بیشتر زمان بگذرد، تغییرات شدیدتر و ریشهایتری لازم خواهیم داشت. هماکنون باید اجرای خط مشیها را شروع کنیم؛ هر چند که حالت مطلوب آن بود که ۱۰ سال پیش این کار را میکردیم.»
به گفته دکتر کلارک، تدوین خط مشیهایی برای تشویق مردم به کاهش مناسب مصرف گوشت و اتلاف مواد غذایی، «چالشی واقعی» است. او افزود: «نصب برچسب زیستمحیطی روی موادغذایی از جمله این خط مشیها است، زیرا در این صورت است که میتوان به مصرفکننده در مورد میزان انتشار گازهای گلخانهای در تولید غذا اطلاعرسانی کرد.»
به گفته دکتر «هلن هاروات»، محقق ارشد در مؤسسه «چاتمن هاوس» و محقق خط مشی غذایی و زیستمحیطی در مدرسه عالی حقوق هاروارد که در این تحقیق شرکت نداشته است، این تحقیق نشان داد که جهان «باید با سرعت و شدت انتشار گازهای گلخانهای ناشی از تولید موادغذایی را کاهش دهد.»
استاد «پیت اسمیت»، صاحب کرسی علوم گیاه و خاک دانشگاه آبردین گفت که طبق این یافتهها ضرورت «متحولسازی اساسی در سامانه غذایی» مشخص شده است.
ثبت دیدگاه