در بخشی از مقدمه این کتاب می خوانیم: «امام خمینی تحقق نظام سیاسی مردمسالاری در عصر خود را جمهوری اسلامی میداند که با شرایط مورد نظر دین و با پشتوانهی آرای عمومی، اجرا کنندهی احکام اسلام است. ایشان معتقدند الگوی حکومتی متبوع ما همانا شیوهی حکمرانی پیامبر و امام علی (ع) و متکی به نظر عموم است. شهید صدر نیز در پیشنویس خود بر قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تاکید دارد که انالشریعه الاسلامیه هی مصدر التشریع … پس محتوا ، روح و حقیقت نظام را شریعت اسلامی تشکیل میدهد. در نگاه امام شکل حکومت نیز با مراجعه به آرای همگانی تعیین میشود. در نتیجه امام خمینی سعی میکند در نقطهای بین خواست مردم( آرای عمومی) و خواست الهی(شریعت اسلامی) ارتباط برقرار نماید. اینجاست که ارتباط و پیوستگی دین و مردم سالاری در اندیشه امام خمینی(ره) نمود عینی به خود می گیرد. لذا می فرماید:« ما هم که حکومت اسلامی میگوییم، میخواهیم یک حکومتی باشد که هم دلخواه ملت باشد و هم حکومتی باشد که خدای تبارک و تعالی نسبت به او گاهی بگوید که اینهایی که باتو بیعت کردند با خدا بیعت کردند.» پس نظریهی ولایت در اندیشهی امام خمینی و الگوی جمهوری اسلامی، از یک طرف تبلور حاکمیت الهی و از طرف دیگر، بیان کننده حکومت مردمی دراین نظریه است.» /ایسنا
ثبت دیدگاه