حجت‌الاسلام حمیدرضا ویژه در گفت‌وگو با ایسنا به مناسبت شب قدر در خصوص تعریف دینداری اظهار کرد: اگر تعریف درستی از دینداری و اعمال دینی داشته باشیم، اثرگذاری اعمال دینی در زندگی ما بیشتر خواهد شد. بنابراین یکی از مهم‌ترین مشکلات ما این است که تعریف درستی از دین و اعمال دینداری بیان نشده است.
وی در خصوص اهمیت شب‌های قدر و دلایل آن افزود: شب قدر در تمدن توحیدی و تمدن‌سازی که به دنبال آن هستیم، بسیار مهم و تأثیرگذار است. به گونه‌ای که در شب قدر اعلام می‌شود که زندگی ما مبتنی بر خدامحوری است.
این کارشناس مذهبی ادامه داد: برخلاف بسیاری از تمدن‌های امروزی که با محوریت انسان‌ها شکل گرفته‌اند، خدامحوری مهم‌ترین ویژگی تمدن توحیدی است. از این رو شب قدر که یکی از اعمال دینی محسوب می‌شود، نشان می‌دهد که اگر هر کس موضوعات و مباحث شب قدر را به اندازه خود درک کند، درمی‌یابد که خدامحوری در زندگی فردی، اجتماعی و خانوادگی همواره باید مورد توجه قرار گیرد و این موضوع را می‌توان به عنوان مهم‌ترین درس این شب‌ها دانست.
ویژه خاطرنشان کرد: این نگاه باعث می‌شود که تقابل جدی میان تمدن خدامحور با تمدن‌های انسان‌محور ایجاد شود. به این ترتیب شب قدر اهمیت ویژه‌ای در اعلام خدامحوری تمدن ما دارد.
این کارشناس مذهبی اضافه کرد: یکی از مهم‌ترین اتفاقات شب قدر، ارتباط با قرآن است. در نگاه تمدن توحیدی و تمدن‌سازی، ارتباط با قرآن، در واقع اعلام می‌کند که زندگی ما مبتنی بر وحی پیش می‌رود. به این معنی که زندگی من وحیانی است و جامعه ما و همچنین تمدنی که به دنبال آن هستیم نیز بر اساس وحی مدیریت می‌شود. به تعبیری دیگر از طریق ارتباط با قرآن در شب قدر، احتیاج به وحی در زندگی فردی و اجتماعی اعلام می‌شود.
ویژه افزود: احتیاج به وحی در زندگی فردی و اجتماعی نیز تقابل جدی با تمدن غیرتوحیدی و غیرالهی دارد. زیرا تمدن‌های غیرالهی خود را بی‌نیاز از وحی می‌دانند و در این تمدن‌ها، زندگی و جامعه بر مبنای تجربه و علم پیش می‌رود. بنابراین در شب‌های قدر موضوع خدامحوری در گام اول و احتیاج به مباحث وحیانی در زندگی در گام دوم بسیار مهم و جدی خواهد بود.
این کارشناس مذهبی عنوان کرد: دعا، یکی از اعمال شب‌های قدر است و خواندن دعای جوشن کبیر در این شب‌ها توصیه شده است. در این دعا، خدامحوری کاملا مشهود است. دعا یعنی ما در زندگی استقلال نداشته و اعلام می‌کنیم که هر آنچه اتفاق می‌افتد از سوی خداست. دعا، اعلام عدم استقلال است که در دعای جوشن کبیر این موضوع به خوبی بیان و اعلام می‌شود.
ویژه تصریح کرد: در نگاه دیگری، دعا صرفا رسیدن به خواسته‌ها نیست. دعا در مواقعی طریقیت دارد اما در معنای واقعی خود دارای موضوعیت است. به این معنی که در دعا کردن به دنبال خواسته‌ها نیستیم بلکه هم‌کلامی با خداوند را خواستاریم. از این رو در دعای جوشن کبیر نیز خواسته‌های زیادی عنوان نمی‌شود و صدا کردن نام خداوند، چیزی است که همواره و به صورت مداوم بیان می‌شود.
وی گفت: در دعاهای اهل بیت(ع) نیز این موضوع کاملا به چشم می‌خورد. به عنوان مثال پدری به فرزند خود می‌گوید که درس بخواند تا در ازاء آن جایزه‌ای دریافت کند. هدف پدر، درس خواندن است اما هدف فرزند جایزه است. جایزه برای پدر، ابزاری است در جهت درس خواندن فرزند، در حالی که درس خواندن برای فرزند، ابزاری برای رسیدن به جایزه است.
این کارشناس مذهبی اظهار کرد: در دعا کردن نیز انسان‌ها به دنبال برآورده شدن حاجات و خواسته‌های خود هستند، در حالی که خداوند به دنبال ارتباط بیشتر و شنیدن صدای بنده خود است. انسانی که که توانسته با خداوند ارتباط برقرار کند حتی اگر خواسته خود را دریافت نکرده باشد، بالاترین‌ها و بهترین چیزها را در اختیار دارد.
ویژه با اشاره به شب‌زنده‌داری در شب‌های قدر بیان کرد: در مسائل عرفانی، مهم‌ترین ارتباط میان محب و محبوب خلوت است و شب بهترین زمان برای این ارتباط است تا بتوان با خداوند خلوت کرده و او را عاشقانه صدا کرد.
انتهای پیام
ثبت دیدگاه