ناطق‌نوری به صحنه سیاست می‌آید؟

 

هرچه به انتخابات ریاست‌جمهوری نزدیک‌تر می‌شویم، نام‌های بیشتری در میان اصلاح‌طلبان به‌عنوان نامزد‌های بالقوه مطرح می‌شوند؛ چنان‌که روز گذشته محسن هاشمی‌رفسنجانی گفت:

«هم‌اکنون شرایط بیش از ۱۰ نفر از کاندیدا‌های احتمالی در حزب [کارگزاران]مورد بررسی قرار گرفته که در نهایت بعضی از نامزد‌ها از جمله من و آقای جهانگیری به‌عنوان پتانسیل‌های اصلی حزب برای کاندیداتوری در انتخابات مطرح شدیم که البته باید با هر دو ما صحبت شود تا ببینیم قصد کاندیداتوری داریم یا خیر.

برخی‌ها هم مثل آقای ظریف، زنگنه و پزشکیان به‌عنوان نامزد‌های خارج حزب مطرح شدند که نسبت به آقای ظریف نظرات مثبت‌تر بود؛ ولی نمی‌توان از حالا گفت که نظر قطعی حزب این است».

برخی هم مانند فیض‌الله عرب‌سرخی از سید‌حسن خمینی به‌عنوان نامزدی مطلوب یاد می‌کنند؛ چنان‌که او چندی پیش گفته بود: «حضور چهره‌هایی مانند سیدحسن خمینی به دلیل اینکه دارای پایگاه اجتماعی و ریشه و سابقه مشخصی هستند، برای بسیاری مردم ملاک قرار می‌گیرد و می‌تواند مؤثر باشد. شکی نیست که ایشان می‌تواند به افزایش مشارکت انتخابات کمک کند.

نباید تردید کرد که سیدحسن خمینی می‌تواند چنین اثری در انتخابات آتی بگذارد؛ هرچند من هیچ اطلاعی از اینکه ایشان بنا دارد در انتخابات حضور پیدا کند، ندارم و این حرف‌ها به آن معنا نیست که ایشان حتما کاندیدا خواهد شد».

 

یا محمدرضا عارف که گویا تصمیم به حضور در انتخابات دارد یا مثلا حزب اعتماد ملی محمدعلی افشانی را به‌عنوان نامزد خود معرفی کرده‌اند یا آنکه برخی همچنان علی لاریجانی را هم در شرایطی خاص مناسب می‌دانند.

مطرح‌شدن نام همه این شخصیت‌ها در حالی است که به نظر می‌رسد هیچ‌یک از ایشان تا اینجای کار با اقبال یکسره همه اصلاح‌طلبان مواجه نشده‌اند؛ اما در‌این‌میان کم‌وبیش نام علی‌اکبر ناطق‌نوری هم به گوش می‌رسد و هرچند او در تمام این سال‌ها نشان داده است که تمایلی به حضور در عرصه سیاست رسمی ندارد؛ اما با توجه به اظهارنظر برخی شخصیت‌ها درباره او به نظر می‌رسد که اگر ناطق‌نوری به صحنه بیاید، زمینه گسترده‌ای برای اجماع بر او وجود دارد.

چند روز پیش بود که سید‌حسین مرعشی در گفت‌وگویی درباره ابعاد حضور ناطق در انتخابات گفته بود: «از آقای ناطق‌نوری بدون قید‌و‌شرط حاضر هستیم که حمایت کنیم تا رئیس‌جمهور ایران شود. مشکل این است که آن مجموعه‌ای که در نظام مدیریت می‌کنند، دیگر ناطق‌نوری را قبول ندارند و این مشکل ما نیست».

علاوه بر مرعشی، عبدالواحد موسوی‌لاری هم موضعی مشابه گرفته و در گفتگو با «خبرآنلاین» گفته است: «فکر می‌کنم جنس آقای ناطق با جنس لاریجانی و امثال او متفاوت است؛ یعنی اگر آقای ناطق بیاید، به احتمال زیاد زمینه اینکه جمع درخور‌توجهی از اصلاح‌طلبان از ایشان حمایت کنند، هست؛ اما این را باید به آن جمع و اراده خود آقای ناطق واگذار کنیم.

 

فعلا تلقی من این است که به هیچ نحو آقای ناطق به صحنه نمی‌آید؛ ولی اگر آقای ناطق بیاید، قاعدتا شرایط آقای ناطق در جمع اصلاح‌طلبان با امثال آقای لاریجانی متفاوت است».

حمایت برخی از اصلاح‌طلبان از ناطق‌نوری در حالی است که او در میان اصولگرایان میانه‌رو نیز هنوز جایگاه ویژه‌ای دارد؛ زیرا به هر حال ناطق زمانی یعنی در میانه دهه ۷۰ قطب سیاسی اصولگرایان بود و به نظر می‌رسد که همچنان نیرو‌های سنتی و معتدل اصولگرا خواهان حضور او در انتخابات باشند؛ چنان‌که چند ماه پیش محمدرضا باهنر در گفت‌وگویی بیان کرد:

 

«آقای ناطق‌نوری تمایلی برای نقش‌آفرینی در صحنه سیاسی چه به‌عنوان یک کاندیدای انتخابات و چه به‌عنوان کارگردان صحنه سیاسی ندارد.

خیلی بعید می‌دانم. ما جلساتی با آقای ناطق تحت عنوان جلسات هیئت‌رئیسه مجالس چهارم و پنجم داریم و اخیرا هم این جلسه برگزار شده بود، ما تلاش کردیم که او فعال شود؛ اما قاطعانه می‌گوید احساس تکلیف نمی‌کنم. به همین جهت در حوزه علمیه خود مشغول به فعالیت است و اراده‌ای برای ورود به فعالیت‌های سیاسی ندارد.

 

از‌این‌رو تمایلی برای نقش‌آفرینی در صحنه سیاسی چه به‌عنوان یک کاندیدای انتخابات و چه به‌عنوان کارگردان صحنه سیاسی ندارد».

احمد توکلی نیز چند ماه پیش از انتخابات مجلس یازدهم در گفت‌وگویی با «نامه‌نیوز» درباره علل کناره‌گیری ناطق‌نوری از عالم سیاست و احتمال بازگشت او به سیاست گفته بود: «آقای ناطق نوری فردی پرسابقه و توانا هستند که به دلیل بعضی دلخوری‌ها چند سالی از عرصه سیاست کناره‌گیری کردند و به امور علمی پرداختند.

 

ضمن آنکه رویکرد ایشان قابل تقدیر است؛ اما براساس هویت سیاسی برجسته‌ای که دارند، ضرورت دارد که دوباره به سیاست بیایند؛ زیرا حیف است که از چنین ظرفیتی استفاده نشود.

در آخرین گفت‌وگویم با آقای ناطق به ایشان توصیه کردم که فرصت خدمت را بیش از این از دست ندهید و به ناملایمات احتمالی هم توجه نکنید که ایشان مثبت برخورد کردند. واقعیت این است که تعداد افراد استواری مانند آقای ناطق محدود است و بعد از مرحوم آیت‌الله مهدوی‌کنی و مرحوم آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی حضور آقای ناطق در جامعه روحانیت مبارز مغتنم است».

توکلی در پاسخ به این پرسش که در صورت حضور ناطق‌نوری در عرصه سیاست، چه نیرو‌هایی علیه او فعالیت می‌کنند، اظهار کرد: «تصور نمی‌کنم که فرد یا گروهی علیه آقای ناطق اقدام خاصی انجام دهد یا سخنی بگوید؛ اما ممکن است برخی خوشحال نشوند که چندان مهم هم نیست؛ زیرا آقای ناطق اگر بخواهد به صورت جدی فعالیت کند، تمام این ملاحظات را در نظر می‌گیرد.

 

بی‌تردید هدف آقای ناطق شخصی نیست؛ یعنی نمی‌آید که رئیس مجلس یا رئیس‌جمهور شود؛ اما اگر هم بشود، حضور ایشان در عرصه انتخابات مغتنم است».

سخنان توکلی و امیدش به حضور ناطق‌نوری در انتخابات مجلس یازدهم محقق نشد و او باز هم کنار‌ماندن را بر حضور در میانه میدان سیاست ترجیح داد و این احتمال کم نیست که او باز هم همین مشی را در پیش بگیرد؛ اما به هر روی اگر درصدی احتمال برای تمایل او به کنشگری سیاسی در انتخابات ریاست‌جمهوری قائل باشیم، می‌توانیم بگوییم که حضور او می‌تواند بسیاری از معادلات را در هر دو جناح اصلاح‌طلب و اصولگرا برهم بزند و معادله‌ای جدید را فراهم کند.