
مانتیس از زوائدِ جلوی بدنش که پر از خار هستند برای به دام انداختنِ شکارِ خود استفاده میکند.
عکاس: Lisa Gonzalez/BioSCAN Natural History Museums

پروژه که عنوانِ آن اسکنِ زیستی (BioScan) است، بعد از آن شروع شد که یک دکترِ حشرهشناس به نامِ بریان براون، به مدیر موزه تاریخ طبیعی گفت: میتواند در هر جایی یک گونه جدید پیدا کند. یکی از همکارانش به او گفت که در حیاط خلوتِ خانهاش در لسآنجلس به دنبالِ گونههای جدید بگردد. در میانِ حشراتی که توسطِ موزه تاریخ طبیعیِ لسآنجلس گردآوری شده است، مگسِ گل هم وجود دارد. کرکهای نرم این حشره و خطوطِ زرد و سیاه روی بدنش او را شبیه زنبورِ عسل و کارگر کرده است.

براون از سال ۲۰۱۴ پروژه یافتنِ گونههای جدید حشره را آغاز کرد. او در ۳۰نقطه تورهای مخصوصی را برای به دام انداختنِ حشرات تعبیه کرد و یکسالِ تمام مشغولِ گردآوری حشره بود. اولِ هر ماه هزاران حشره در داخلِ بطریِ نصبشده در بالای تور گیر میافتادند و در مایه اتانول نگهداری میشدند. یکی از این حشرات، سوسکچه بلوط بود. خزهای نرمِ این حشره نقشِ مهمی در استتار او ایفا میکند.

تاکنون ۸۰۰ گونه از حشرات در جهان شناسایی شده که یکی از این گونهها کشفدوزکِ هالووین است.

نمونههای حشرات سپس به آزمایشگاه برده و خشک میشدند و با استفاده از میکروسکوپ از آنها عکس گرفته میشد. سپس حشرات شناسایی و ثبت میشدند.

این پروژه یک تلاشِ تیمی است. داوطلبانِ موزه و دانشجویانِ دوران کارشناسی در طبقهبندیِ نمونه کمک کردند و میزبانانِ سایت کمک کردند که دامگاههایی که دانشمندان در باغچههای خصوصی و حیاطِ خانههایشان برپا کرده بودند، سالم بماند. براون میگوید: «این پروژه در واقع یک پروژه علمیِ شهروندی بود. بدونِ آدمهایی که با ما در این پروژه همکاری کردند، این تحقیق پیش نمیرفت.» این عکس سنگهای درخشان روی تاجِ زنبورِ معمار را نشان میدهد که درحقیقت سه چشمِ اضافی به نامِ چشم ساده هستند.

تصاویر از وضوحِ بالایی برخودارند و جزئیاتِ بدنِ حشره را نشان میدهند. براون میگوید: «من واقعاً از این همه جزئیات، ساختار و رنگهای زیبای حشرات که در زیر میکوسکوپ دیده میشود، در حیرتم. ما به عنوانِ حشرهشناس میدانیم که این حشرات تا چه اندازه زیبا هستند، اما مردم معمولاً نمیتوانند حشرات را در این اندازه و مقیاس ببینند.»
«مردم معمولاً در موزهها دایناسورها را میبینند؛ برای همین هیجانزدهایم که میتوانیم این حشرات را به آنها نشان دهیم.» جیرجیرک درختی در این تصویر ۷میلیمتر طول دارد.

انقراض حشرات را به دلیلِ تخریبِ زیستگاهها، استفاده از آفتکشها و تغییراتِ آبوهوایی تهدید میکند. دانشِ بهتر درباره اینکه گونههای مختلفِ حشرات در چه مناطقی زندگی میکنند و چطور بقا مییابند به محافظت از آنها کمک میکند.

خزهای روی بدنِ این حشره کمک میکند گره گل به بدنش بچسبد.

تحقیقاتِ براون فرصتی است برای مطاله اثرِ بحرانِ آبوهوا بر زندگیِ این جانوران. حشرات برای بقا نیاز به دمای خاصی دارند، بنابراین با گرم شدنِ هوا تعداد آنها کاهش پیدا میکند. چشمهای ترکیبی این مگسِ سربازِ ماده به او دیدِ ۳۶۰درجه میدهد.

برگورجهای که در سمتِ راستِ تصویر است نوعی از حشرات از راسته نیمبالان است. در سمتِ چپ نیز نوعی زنجره سرمخروطیِ تیرانداز میبنیم. هر دو نوع حشره بعد از خوردنِ شیره گیاه باقی ماندههای آن را از انتهای دمِ خود به بیرون پرتاب میکنند.

دمِ مارمگس یک عضو در بدنِ نوعِ ماده این گونه برای تخمگذاری است.


این مگس موهای متراکم و خارمانند دارد که او را از خویشاوندانِ دیگر خود جدا میکند.
براون میگوید: «ما درباره گونههای جانوریِ جنگلهای بارانیِ آمازون بیشتر میدانیم تا گونههای جانوریِ شهرهایی مانند لسآنجلس. چون دانشمندان تمایل ندارند در مناطقِ شهری تحقیق کنند. آنها معمولاً به دنبالِ گونههای جدید در مناطقِ گرمسیری هستند. اما همانطور که مشخص شد حتی در شهرها میتوان گونههای جدید یافت.»
منبع: The Guardian
ترجمه: سایت فرادید






ثبت دیدگاه