به عبارت دیگر، عاملهای بیماریزا که در جاهای سردتر در وضعیت مهارشده قرار دارند با افزایش دما میتوانند شیوع یابند و بیماری بیشتری پدید آورند.
پژوهشگران سه دانشگاه ایالات متحده، ۷ هزار سامانه انگلهای جانوری را در هر هفت قاره جهان بررسی کردهاند. طبق یافتههای این محققان، عوامل بیماریزا در مناطق گرم جهان هنگامی که هوا سرد میشود بیشترین خطرزایی را دارند و در مناطق سرد نیز در مواقعی رشد میکنند که هوا گرم میشود.
«فرضیه ناهمسانی گرمایی» هم این یافتهها را تایید میکند که طبق آن، وقتی دما افزایش مییابد خطر ابتلای جانوران سازگار با اقلیمهای سرد افزایش مییابد. همین نکته در مورد گونههایی که در بخشهای گرم جهان زندگی میکنند و با افت ناگهانی دما روبهرو میشوند، نیز صادق است.
تحقیقات قبلی، بیماریهای جدیدی را در خرسهای قطبی شناسایی کردهاند که گمان میرفت به علت افزایش دما در قطب شمال باشد. همچنین نوعی قارچ کشنده، دوزیستان اقلیمهای گرم را به هنگام کاهش دما، شدیدتر از میزبانهای نواحی سرد به بیماری مبتلا میکند.
به گفته محققانی که این تازهترین پژوهش را انجام دادهاند، افزایش احتمال در معرض خطر قرار داشتن حیوانات به معنای آن است خطر ابتلای انسان به بیماریها نیز افزایش مییابد.
جیسون روهر، یکی از نویسندگان این مقاله پژوهشی میگوید: «در نتیجه همهگیری جهانگستری که سارس-کوو–۲ پدید آورده است و با توجه به آن که گمان میرود خاستگاه این عامل بیماریزا، حیوانات وحشی باشند شناخت چگونگی تغییرات آینده شیوع، شدت و گسترش بیماریهای واگیری جانوری اهمیت تازهای پیدا کرده است.
این تحقیق که در مجله ساینس منتشر شده، توسط محققان دانشگاه نوتردام، دانشگاه فلوریدای جنوبی و دانشگاه ویسکانسین-مدیسون انجام شده است. این گروه قرار است در مورد وجود الگوهای مشابه در بیماریهای انسان و گیاهان نیز تحقیق کنند.
ثبت دیدگاه