به گزارش فرادید، پورنگ پورحسینی فرزند “پرویز پورحسینی” در گفتگو با رسانهها درباره آخرین وضعیت جسمانی پدرش گفته “سطح هوشیاری پدر خوب است، اما متاسفانه درگیری ریه بسیار بالا است و باید منتظر باشیم و ببینیم بدن در مقابل داروها چه واکنشی نشان میدهد. پدر به لحاظ بدنی و ذهنی سالم است و همین ما را امیدوار میکند تا در جنگ با ویروس کرونا موفق شود.”
پورنگ پورحسینی همچنین گفته بود “از کادر درمان بیمارستان “فیروزگر” سپاسگزارم که در این شرایط سخت، کار خودشان را به درستی انجام میدهند. پزشکان این بیمارستان داروهای لازم را برای پدر تجویز کرده و کادر درمان برای بهبود یافتن پدر، از هیچ تلاشی مضایقه نکرده اند.
با این حال او گفته “پدرم بسیار ملاحظه میکردند، اما ملاحظه یک سویه در جامعه جوابگو نیست. من شخصاً به صورتم ماسک میزنم و پروتکلها را به خاطر دیگران رعایت میکنم، اما برخی از افراد هنوز این ویروس را جدی نگرفته و نگران جان خود و دیگران نیستند. با این وجود، ما جمعه هفته گذشته متوجه بیماری پدر شدیم و تست ایشان مثبت شد. همان عصر جمعه پزشک متخصص عفونی را در منزل داشتیم که پدر را ویزیت کردند و همان شب اسکن گرفتیم. “
همچنین، پورحسینی گفته “از روز شنبه داروها تهیه شد و در منزل درمان را آغاز کردیم و روز سهشنبه با ایجاد شرایط ناپایدار نیاز پیدا کردیم پدر را به بیمارستان انتقال دهیم. هوشیاریشان خوب است، اما من بسیار نگرانم که هر لحظه چه اتفاقی میافتد. این بیماری نوسان دارد و پزشکان گفتهاند بعد از این ۷۲ ساعت حسّاس تکلیف روشنتر خواهد شد و اینکه واکنش بدن ایشان به داروها چه بوده است. “
او در ادامه افزود “پدر همچنان در بخش مراقبتهای ویژه بستری و در حال مبارزه با بیماری است. اما با اینکه این ویروس سختیهای بسیاری دارد، ما باید با روحیههای مثبت برای پدر دعا کنیم، امیدوارم درمان پدر موثر باشد و حال او بهبود یابد.”
پورنگ پور حسینی، این روزها وظیفه مراقبت از مادربزرگ خود را که به میزان خفیف تری، به ویروس کرونا مبتلا شده و با پدرش زندگی میکند را نیز بر عهده دارد، او گفته “قرنطینه و رعایت پروتکلها در خانه، برای مادربزرگش به صورت جدی اجرا میشود. “
«پرویز پور حسینی» کیست؟
پورحسینی فعالیت سینمایی خود را سال ۱۳۵۱ با بازی در فیلم “چشمه” «آبی آوانسیان» آغاز کرد. او در فیلمها و سریالهای بی شماری همچون “امیرکبیر، شب دهم، ملاصدرا، روزی روزگاری و…” بازی کرده است. “جدیت” و “مهربانی” دو خصوصیت متفاوت پرویز پورحسینی هستند. وی در آثار کارگردانهای مطرحی چون، “پیتر بروک”، “بهرام بیضایی”، “علی حاتمی”، “حمید سمندریان”، “آربی اوانسیان”، “مسعود کیمیایی”، “واروژ کریممسیحی” و “امرالله احمدجو” بازی کردهاست.
پرویز پورحسینی به دلیل از دست دادن پدرش در سن کودکی، ناچار به کار کردن بود و شغل او کار در یک صحافی بوده است. او میگوید “در صحافی کتابها و مجلات زیادی از زیر دستم میگذشت و در مواقع استراحت بسیاری از آنها را مطالعه میکردم و گاهی آنقدر محو خواندن میشدم که به من ایراد میگرفتند. اکثر کتابها تاریخی بود و گاهی کتابهای نادر و کمیاب و از همان جا بود که من به کتاب علاقهمند شدم. “
همچنین، “در خانه وقتی همه میخوابیدند، چراغ نفتی را بالای سرم میگذاشتم و انار دانه شده با گلپر میخوردم و کتاب میخواندم و لذت این گونه کتاب خواندن آن هم در آن سکوت عمیق هنوز برایم شیرین است و اینگونه بود که من به ادبیات علاقهمند شدم. “
البته، “داستانهای ویکترو هوگو را میخواندم و با خودم فکر میکردم چطور یک نفر ویکتورهوگو میشود و از خود کاری برجای میگذارد که تا این حد بر من و دیگران اثرگذار است و ناخودآگاه به این نتیجه رسیدم که باید در این دنیا اثری از خودم باقی بگذارم. “
با این حال، “برای الهام گرفتن در فعالیت هنری ام گاهی همه کارهایم را تعطیل و با خودم خلوت میکنم و گاهی با فیلمها و کتابها به این خلوت میرسم و از آنها میآموزم. اگر بازیگر نمیشدم، حتما دوست داشتم در کار چاپ و نشر کتاب فعالیت کنم. “
او آموزش بازیگری را از سال ۱۳۳۹، در کلاسهای شبانه اداره هنرهای دراماتیک شروع کرده و در سال ۱۳۴۰، نمایش “مرد گل بدهی” را به همراه “فنی زاده” و به کارگرانی “سمندریان” در تلویزیون اجرا کرده است. پور حسینی با تشکیل گروه “پاسارگاد” و نمایشهای “شش شخصیت در جستجوی نویسنده”، “لئو کادیا”، “مرغ دریایی و آندورا” را با این گروه به صحنه برده و در سال ۱۳۴۶، دو نمایش “حکومت زمان خان” و “استریپ تیز و کارول” را در اداره تئاتر اجرا کرده بود.
پرویز پورحسینی سال ۱۳۴۸، همکاری اش را با کارگاه نمایش آغاز کرد، حاصل کار این دوره نمایشهای پژوهشی “اودیپ”، “معلم من پای من”، “باغ آلبالو”، “ویس و رامین”، “انسان، حیوان، تقوا”، “جان نثار کالیگولا و اورگاست” است. همچنین، او با گروه تئاتر پیاده، دو نمایش به نامهای “شهر ما”، “نظاره مرگ” را نیز اجرا کرد.
البته، پورحسینی سال ۱۳۵۵ با یک گروه تئاتری در تئاتر شهر همراه گردید که حاصل کار این دوره، نمایشهای “خاطرات و کابوسها”، “شیون”، “استعاذه”، و “جنایت و مکافات” بوده است.
با این حال، او پس از انقلاب نیز به فعالیت خود در عرصه تئاتر ادامه داد و با نمایشهای “شاه اسکوریال”، “تف”، “سیرک با شکوه” را در تئاتر شهر و نمایشنامههای “دکتر فاستوس”، “ماهان کوشیار”، “معمای ماهیار معمار”، “چراغ گاز” “افسانه اندوه”، “شب یهودا” و “بازجوئی” را در اداره تئاتر به اجرا درآورده بود.
همچنین، پورحسینی سال ۱۳۷۱ نمایش “یادگار سالهای شن” را در تالار وحدت اجرا کرد. او علاوه بر فعالیت در عرصه تئاتر به ایفای نقش در سریالهای تلویزیونی نیز پرداخته است. از مهمترین آثار پورحسینی، میتوان به سریالهای “زهر کوی”، “امیرکبیر”، “روزی روزگاری”، “دومین انفجار”، “اتومبیل”، “تصویر یک رویا”، “بافتههای رنج”، “روز ایپریت”، “حضرت مریم”، “همسفر”، “شب دهم”، “ملاصدرا”، “باران عشق” و “روزهای بیاد ماندنی” اشاره کرد.
البته، او به فعالیت هنری خود در عرصه سینما نیز ادامه داد و با درخشش خود در جشنواره فیلم فجر توانست کاندیدای بهترین بازیگر نقش مرد، برای بازی در فیلمهای “اوینار” و “طلسم” شود. پورحسینی برای بازی خوب خود در فیلم “مریم مقدس” نیز، موفق به اخذ دیپلم افتخار از جشنواره فیلم فجر شده است.
فعالیتهای هنری “پرویز پورحسینی”
همچنین، دره شاپرکها (۱۳۷۰)، راه و بیراه (۱۳۷۰)، چاووش (۱۳۶۹)، رنو تهران – ۲۹ (۱۳۶۹)، دو سرنوشت (۱۳۶۸)، راز کوکب (۱۳۶۸)، سفر عشق (۱۳۶۷)، شب حادثه (۱۳۶۷)، کشتی آنجلیکا (۱۳۶۷)، ایستگاه (۱۳۶۶)، بهار در پاییز (۱۳۶۶)، باشو غریبه کوچک (۱۳۶۵)، رابطه (۱۳۶۵)، سراب (۱۳۶۵)، طلسم (۱۳۶۵)، میهمانی خصوصی (۱۳۶۵)، خط پایان (۱۳۶۴)، مردی که موش شد (۱۳۶۴)، گنج (۱۳۶۳)، کمال الملک (۱۳۶۲)، چشمه (۱۳۵۱) از دیگر فعالیتهای سینمایی او است.
برخی از سریالهایی که پرویز پورحسینی در آنها بازی کرده است نیز، بچه مهندس (۱۳۹۷)، گم شدگان (۱۳۹۶)، میکائیل (۱۳۹۴)، هفتسنگ (۱۳۹۳)، سرزمین کهن (۱۳۹۲)، تله فیلم”نغمه نوروز” (۱۳۹۱)، شیدایی (۱۳۹۰)، تله فیلم”فرزند چهارم” (۱۳۸۹)، تله فیلم “عصای پیری” (۱۳۸۹)، مختارنامه (۱۳۸۹)، مثل هیچ (۱۳۸۷)، شب میگذرد (۱۳۸۷)، تله فیلم”در همین نزدیکی” (۱۳۸۷)، سایه تنهایی ۱ (۱۳۸۷)، یک مشت پر عقاب (۱۳۸۶)، تله فیلم”یکی از همین روزها” (۱۳۸۶)، بی گناهان (۱۳۸۷) نام دارند.
ثبت دیدگاه