این ابتکار که مقامات محلی آن را اعلام کردهاند هم ضروری بود و هم – با وجود اجباری نبودن آن – انتظار میرفت موفقیتآمیز باشد. ولی این که مردم را مجبور کنند از تلفن خود منفک شوند تا بتوانند بدون خطر در خیابانها راه بروند، چیزی است که بسیاری شهرها با آن دست به گریبان هستند.
“خطرناک است”
خیابانهای ژاپن مملو است از کسانی که در حالی که سرشان را خم کرده و گویی به صفحه تلفنشان چسبیدهاند، لخ لخ کنان راه میروند.
یاماتو اولین شهر در ژاپن است که استفاده از تلفن همراه را موقع قدم زدن ممنوع کرده استابتدا او این ایده را با قانونگذاران محلی در میان گذاشت و پس از آن که با مردم هم مشورت کرد متوجه شد که از هر ۱۰ نفر ۸ نفر با ایده او موافق هستند. از این رو در ماه ژوئن به عنوان دستور شهرداری؛ اعلام شد که استفاده از تلفن همراه در حین راه رفتن، ممنوع است.
در طی چند روز اول این ممنوعیت، شهرداری چند کارگر را استخدام کرد که در حالی که جلیقههای که کاملا به چشم میخورد پوشیده بودند، با اعلانهایی که در دست داشتند، در مقابل ایستگاه یاموتو ایستاده بودند و در همین حال یک پیام ضبط شده در سی دی، به مردم در باره دستور جدید توضیح میداد.
این اولین بار نیست که یک کشور برای جلوگیری از صدمه دیدن مردم در خیابانها تدابیری اتخاذ میکند. در شهر ایلسان، در کره جنوبی چراغهای چشمک زن و نوارهای نور لیزری در چهارراهها نصب شده تا عابران پیاده را که سرشان با تلفنشان مشغول است، آگاه کند.
ژاپن اغلب به عنوان کشوری که دارای فرهنگ گروهی یا جمعی است، توصیف میشود؛ جایی که مفهوم یکدلی و توافق در یک گروه اهمیت بیشتری از بیان عقاید شخصی دارد. به همین دلیل است که در جریان اپیدمی فراگیر جهانی کنونی، در ژاپن هیچکس در خارج از منزل بدون ماسک دیده نمیشود در حالی که پوشیدن ماسک اجباری نیست.
آتسوکو ناباتا، زن شصت و چند سالهای است که مرتب با دوچرخه از مرکز توکیو عبور میکند. او میگوید: “من کاملا با قانون موافقم.
ولی آیا ممنوعیتی که با جریمه مشخصی همراه نیست میتواند واقعا تاثیر داشته باشد؟ نائوتا سوزوکی، یک حقوقدان در دفتر حقوقی ناکامورا، میگوید: “قوانینی هستند که مجازاتی به همراه ندارند، ولی موثر واقع میشوند. “
به طور مثال، این یک قانون غیرمدون است که استفاده از تلفن در وسایل نقلیه عمومی درست نیست. از این رو حتی اگر چه این کار به طور قانونی منع نشده، ولی مردم آن را رعایت میکنند.
ولی با وجود این که در قوانین ناظر بر ممنوعیت کشیدن سیگار برای نوجوانان زیر سن قانونی، مجازات منظور شده به گفته نائوتو سوزوکی این گونه قوانین از لحاظ جلوگیری از یک چنین رفتارهایی، موثر واقع نمیشوند.
دلیل تفاوت، این برداشت است که آیا عمل شخص در دیگران نیز اثر میگذارد؟ سیگار معمولا تنها به خود شخص لطمه میزند و به همین جهت در ردیف رفتارهایی که از نظر اجتماعی قابل قبول نیستند قرار نمیگیرد.
راه طولانی
در مورد یاماتو سیتی، ساتورو اوهکی، شهردار یاماتو معتقد است که ممنوعیت استفاده از تلفن در حین راه رفتن، به ساکنین شهر کمک خواهد کرد برای دیگران ایجاد مزاحمت نکنند و رفتارشان را با ضوابط اجتماعیِ در حال تحول تطبیق دهند.
شهردار یاماتو میگوید: “این قانون برای این که چیزی را فردا یا روز بعد از آن یا حتی یک سال بعد تغییر دهد تدوین نشده؛ نقشه من این است که ببینم این قانون طی پنج سال رعایت خواهد شد. “
به عقیده وی با توجه به جمعیت سالخورده ژاپن مهم است که هم اکنون تدابیری اتخاذ کرد تا به تدریج به آنان کمک شود. شهردار یاماتو همچنین میگوید با توجه به قوانین محلی مشابه، به موفقیت این تدابیر اطمینان کامل دارد.
ولی یوشیرو تامادا، جوان ۲۸ سالهای که برای یک آژانس رسانهای کار میکند و علاقه زیادی به استفاده از تلفن هوشمند دارد، معتقد نیست که برای نسل جوانتر این استدلال که در دراز مدت این تدابیر موجب امنیت خواهد شد، انگیزه کافی باشد.
اما نائوتا سوزوکی، خاطر نشان میسازد که حادثهای مانند یک تصادف مهلک کافی است مردم را شوکه کرده و آنها را وادار به رعایت قانون کند. همچنین به عقیده وی از آنجا که رسانهها قانون جدید در یاماتو سیتی را به دقت تحت نظر دارند تا ببینند تا چه حد موثر خواهد بود، ممکن است در چند ماه آینده استفاده کنندگان از تلفن همراه، احساس کنند در موقعیت ناراحت کنندهای قرار گرفته اند.
در حقیقت این یک نبرد خاموش است و باید منتظر ماند و دید سرانجام اولویت با کدام یک از ارزشهای اجتماعی خواهد بود.
ثبت دیدگاه