در سالهای اخیر کشف شده است که سلولهای بنیادی سرطانی به این اندامکها وابستگی زیادی دارند، اما تاکنون داروهایی که عملکردهای میتوکندری را هدف قرار میدادند، بسیار سمی بوده اند.
اکنون یک تیم بینالمللی از محققان موسسه بیولوژی پیری “ماکس پلانک” در کلن آلمان، انستیتوی “کارولینسکا” در استکهلم سوئد و دانشگاه “گوتنبرگ” سوئد راهی مناسب را برای هدف قرار دادن میتوکندری و در واقع، گرسنگی دادن به سلولهای سرطانی پیدا کردهاند.
“نینا بونکمپ” یکی از نویسندگان این مطالعه توضیح داد: ما موفق به ایجاد داروی بالقوه سرطان شدیم که عملکرد میتوکندری را بدون عوارض جانبی شدید و بدون آسیب رساندن به سلولهای سالم هدف قرار دهد.
میتوکندریها دارای مواد ژنتیکی خاص خود موسوم به “mtDNA” هستند که بیان آنها توسط مجموعهای از پروتئینها کنترل میشود. یکی از آنها “آنزیم RNA پلیمراز میتوکندریایی” (POLRMT) است. این آنزیم خاص کلید کشف جدید این تیم تحقیقاتی است.
“نیلز گوران لارسون” رئیس این تیم تحقیقاتی گفت: یافتههای قبلی گروه ما نشان داده است که سلولهای در حال تکثیر سریع، مانند سلولهای جنینی، نسبت به مهار بیان mtDNA بسیار حساس هستند. در حالی که بافتهای تمایز یافته مانند عضله اسکلتی میتوانند این وضعیت را برای مدت زمان شگفت انگیزی تحمل کنند.
“بونکمپ” افزود: دادههای ما نشان میدهد که ما اساساً سلولهای سرطانی را با این دارو، بدون عوارض جانبی و سمی بودن برای بدن و حداقل برای مدت زمانی مشخص گرسنگی میدهیم. این یک فرصت بالقوه برای درمان سرطان برای ما فراهم میکند.
محققان میگویند همچنین میتوان از این داروی مهار کننده برای درک بیشتر اثرات سلولی اختلال عملکرد میتوکندری استفاده کرد.
ثبت دیدگاه