پژوهشگران یک «ریزدانه سایبری» ساختهاند که مانند گیاه رشد میکند و برای طراحی سازهها، از مواد موجود در محیط پیرامون استفاده میکند.
این «دانه» از صدها بخش اطلاعات و دادهها تشکیل شده است که به شکل دیجیتالی بر روی آن کدگذاری شدهاند؛ اطلاعاتی شامل مواد لازم، ویژگیها و سایر متغیرها، از جمله وزن، طول، رنگ، و چگالی.
دانههای ساده میتوانند حاوی ۵۰ خط اطلاعات باشند که بر روی هر خط آن ۶ داده کدگذاری شده است. این دانهها تلاش میکنند طبق الگوریتمی که پژوهشگران دانشگاه کوئینز در بلفاست، لاگبورو، و یورک در آن تعریف کردهاند، به طرحی خاص تبدیل شوند.
«این دانه سلولهایی تولید میکند که تکثیر و تقسیم میشوند تا ساختارهای بسیار پیچیده تولید کنند. البته این ساختارها تنها در صورتی رویشپذیر خواهند بود و امکان بقا و دوام خواهند داشت که شرایط خاصی محقق شده باشد. درست شبیه به همان روشی که طبیعت عمل میکند.»
این دانهها پس از رشد، در نهایت «جوانه میزنند» و دانه [سایبری]در این مرحله رفتار خود را تغییر میدهد که به رشد حسگرهای مصنوعی بپردازد؛ بر فرض [به ساخت]دستههای دوچرخه یا پدالها.
برای مثال، دانه یک دوچرخه در بلفاست میتواند با استفاده از فلز ساخته شود و نتیجه آن، (ابزار) آلومینیومی باشد. همان بذر و دانه در بمبئی در عوض ممکن است از بامبو به عنوان ماده اصلی استفاده کند و طراحی خود را بر اساس آن هماهنگ کند. در نهایت، این بذرها میتوانند با اتصال به ماشینهای تولید صنعتی از طریق [شبکه]رایانش اَبری، محصولات را بر اساس تقاضای محلی تولید کنند.
پروفسور پرایس گفت که این پیشرفت در نهایت میتواند برای تولید الگوریتمیِ تعداد زیادی وسیله نقلیه و هواپیما استفاده شود. اگرچه در حال حاضر، این دانهها در رسیدن به مراحل مطلوب، محدودیتهایی دارند. تلاشها برای تولید بست و قلاب دیواری به ساخت چند محصول منجر شد که اگرچه نامناسبند، اما یک گام به پیش در توسعه این برنامه محسوب میشوند.
این برنامه در حال حاضر برای ساخت و توسعه طراحیهای ساده از قبیل داربست، سازههای ساده مهندسی با پیچیدگی به مراتب سادهتر از دوچرخه یا هواپیما استفاده میشود. همچنین این امکان وجود دارد که این «بذر» بتواند از محیط پیرامون خود آگاهی داشته باشد و در زمان رشد خود، موانع را نیز در نظر بگیرد و بر آن اساس، بتواند روی دیوار یا سایر موانع رشد کند.
این دانهها در حال حاضر با یک فرایند تکاملی مصنوعی راهاندازی میشوند و در جریان این فرایند، صدها طرح و محصول ساخته میشوند و [در ادامه]برنامه رایانهای، طرحهای مفید [و کاربردی]را جدا میکند. این امر مستلزم صرف توان محاسباتی بالایی است.
پروفسور پرایس میگوید، اما یکی از مزایای درازمدت این دانهها (ی سایبری) این است که ممکن است طراحیهایی انجام دهد که انسان حتی تصورش را هم نمیکند. او میگوید: «بسیاری از این کارها را تحت فشارها و تنگناهای تجاری و چارچوبهای نظارتی انجام میدهیم.
منبع: ایندیپندنت
ثبت دیدگاه