به گزارش فرادید؛ اکثر پروژهها در مراحل اولیه توسعه قرار دارند و به یک دهه یا بیشتر برای رسیدن به فناوری مورد نظر زمان نیاز دارند. در میان این مطالعات، مأموریت آشکارسازی نوترینو وجود دارد که بودجهای ۲ میلیون دلاری در فاز دوم NIAC دریافت کرده است. نوترینوها یکی از فراوانترین ذرات در جهان هستند، اما مطالعه آنها چالش برانگیز است، زیرا به ندرت با ماده برخورد میکنند. بنابراین، آشکارسازهای بزرگ و حساس زمینی برای تشخیص آنها مناسبترین گزینه هستند.
تحقیقات گذشته سولومی نشان داده که این فناوری میتواند در فضا عمل کند و نمونه اولیه آشکارساز نوترینو را توسعه دهد. علاوه بر این پروژه، شش محقق دیگر هر کدام ۵۰۰ هزار دلار برای توسعه پروژههای خود در ۲ سال آینده دریافت کرده اند.
کری ناک، در حال آماده سازی یک روش احتمالی برای فرود در پلوتو و سایر اجرام آسمانی با جو کم فشار است. آرتور داوویان، در حال مطالعه بر روی بادبانهای خورشیدی کیوبست برای کاوش در منظومه شمسی و فضای میان ستارهای است که فوق سبک و با قابلیت تحمل دمای شدید هستند.
لین روتسچایلد، در ادامه مطالعه راههای رشد ساختارها قارچی، احتمالا برای زیستگاههای فضایی آینده است. این مرحله از تحقیقات بر روی تولید، ساخت و آزمایشهای قبلی میسلیوم انجام میشود. پیتر گورال با همکاری شرکت فضایی ترانس، بر روی مأموریت یافتن سیارکهای کوچک، با سرعتی بیشتر از روشهای فعلی تحقیق خواهد کرد.
این سیستم، یک آرایه متشکل از سه فضاپیما و صدها تلسکوپ کوچک و پردازنده تصویر برای جستجوی این اجرام است. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد سرمایه گذاریهای ناسا در فناوری فضایی، میتوانید به سایت زیر مراجعه کنید: https://www.nasa.gov/spacetech
آژانس فضایی آمریکا چند پروژه پژوهشی تعریف کرده که یکی از آنها تبدیل دهانه دو تا چهار کیلومتری روی ماه به یک تلسکوپ رادیویی با طول موج فوقالعاده بلند است که عرض آن حدود یک کیلومتر خواهد بود. بنابر اعلام ناسا، این تلسکوپ LCRT یا تلسکوپ رادیویی دهانه ماه نام دارد و با استفاده توریهای سیمی و به کمک روباتهای دیواره نورد «DuAxel» ساخته خواهد شد. توریهای سیمی برای ایجاد بازتابدهنده کروی شکل استفاده میشود تا بزرگترین رادیوی تلسکوپی در منظومه شمسی شکل بگیرد. در مرکز تلسکوپ مجموعهای از رشتههای سیم وجود دارند که درمرکز به یک گیرنده معلق در فضا متصل میشوند.
دانشمندان تصور میکنند که ساخت این تلسکوپ به آنها کمک میکند تا بفهمند کیهان چگونه یک ثانیه پس از بیگ بنگ منبسط شد. علت این است که بیگ بنگ از خودش «اثرات انگشت کیهانی» مبهمی باقی گذاشته که فعلأ با تلسکوپهای رادیویی بر روی زمین قابل تشخیص نیستند، اما یک تلسکوپ رادیویی بزرگ روی ماه با طول موج ۱۰ تا ۵۰ متر میتواند این امواج را رصد نماید.
ثبت دیدگاه