به گزارش «بازتاب خبر»؛ ساخت جزیره مصنوعی بر بستر دریای خزر که در طول سال‌های اخیر از سوی همسایگان خزرنشین ایران آغاز شده، حالا به محافل مسئولان شهری استان‌های شمالی ایران هم کشیده شده است. در این رابطه علی امانی، شهردار نوشهر می‌گوید که طرح مطالعاتی و طراحی جزیره مصنوعی دریای خزر انجام شده است. او همچنین گفته مقدمات برگزاری فراخوان برای تعیین سرمایه گذار بخش خصوصی و شروع کار امسال در دستور کار قرار می‌گیرد.

با این وجود شهرداری نوشهر بنای اجرای ساخت جزیره مصنوعی در دریای خزر را بر جذب سرمایه گذار گذاشته است و خبری از آمادگی و شروع زودهنگام ساخت جزیره نیست.

اما با این حال قرار است که این جزیره در فاصله یک کیلومتری ساحل در عمق چهار و نیم تا هفت متری ساخته و با یک پل و عرشه به ساحل وصل شود.

مسئولان شهرداری نوشهر می‌گویند که این جزیره در زمینی به وسعت ۱۸ هکتار ساخته می‌شود و براساس گفته‌های آن ها، در طراحی جزیره از امکاناتی همچون اسکله با قابلیت پذیرش ۳۰۰ شناور، هتل ۵ ستاره، رستوران دریایی، شهر بازی، مجموعه ورزشی و تفریحی، استخر، سالن همایش و باند فرود بالگرد در نظر گرفته شده است.

طبق برنامه ریزی مسئولان طرح، قرار است که برای احداث این جزیره از رسوبات و ماسه‌های دریایی استفاده شود.

اما با این وجود شواهد نشان می‌دهد که ساخت جزیره مصنوعی بر بستر دریای خزر بیشتر یک طرح پیشنهادی است و خبری از اجرای یک طرح منسجم برنامه ریزی شده نیست. از این رو ممکن است اجرای چنین طرحی، سال‌ها به طول بینجامد یا به دلیل سختی جذب سرمایه گذار بزرگ به دست فراموشی سپرده شود.

با این حال، تاکنون هیچ یک از مسئولان ارشد استان مازندران در مورد اجرای چنین طرحی اظهار نظری نداشته اند و موضوع ساخت جزیره مصنوعی بر بستر دریای خزر تنها از سوی شهرداری نوشهر مطرح شده است.

پیش از این کشور آذربایجان بار‌ها اقدام به ساخت جزیره مصنوعی بر بستر دریای خزر کرد و هر بار با واکنش طرفین ایرانی مواجه شد. حالا هم طرح چنین پیشنهادی با مخالفان زیست محیطی در ایران روبرو شده است.  

فعالان زیست محیطی می‌گویند که اصولا طرح‌های جزیره سازی در حاشیه دریا‌ها با مشکلاتی از قبیل تخریب رسوبات سطح دریا، مرگ و میر آبزیان و اختلال در الگوی جریان آب همراه است. آن‌ها معتقدند که بر هم خوردن الگوی جریان آب می‌تواند مسیر حرکت، مهاجرت و تغذیه همه گونه‌های جانوری خزر را دچار دستخوش اساسی کند.  

از طرفی فعالان حوزه گردشگری هم اعتقاد دارند که ساخت چنین جزیره‌هایی به هزینه‌های چند میلیارد دلاری نیازمند است که تامین آن بعید به نظر می‌رسد.  

آن‌ها معتقدند که سرمایه گذاران خارجی نیز ریسک چنین سرمایه گذار‌هایی را نمی‌پذیرند، چراکه ضمانت اجرایی برای بازگشت سرمایه و سودآوری مطمئن از این راه برای سرمایه گذار خارجی دیده نشده است.

در این میان سازمان محیط زیست نیز به علت پساب‌های صنعتی و خانگی جزیره‌های مصنوعی معمولا با اجرای چنین طرح‌هایی مخالف می‌کند و بعید به نظر می‌رسد که ساخت جزیره مصنوعی با وجود چالش‌های متعدد از گذرگاه محیط زیست به راحتی عبور کند.