سند جامع همکاریهای ایران و چین، شنبه هفتم فروردین ماه ۱۴۰۰ توسط محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان و وانگ یی وزیر خارجه چین امضا شد.
این که سند با عنوان رسمی «برنامه همکاریهای جامع ایران و چین» ثبت شده و حوزههای سیاسی، امنیتی، دفاعی، فرهنگی، کشاورزی، اقتصادی، علمی، جهانگردی، نفت و انرژی، زیرساختهای مخابراتی و فناوری ارتباطات، تجارت، بهداشت و سلامت و … را شامل میشود، از همان ابتدا از سوی کارشناسان در سراسر جهان مورد توجه و حتی پیش از امضای آن مورد بحث و گفتگوی بسیار رسانهای قرار گرفته است.
این پیمان که رسماً سطح روابط ایران و چین را در سطح «راهبردی» قرار میدهد، در نخستین گام با واکنش مقامات دو طرف مواجه شد.
رسانههای آمریکای شمالی
شبکهای بی سی آمریکا نیز ضمن مخابره امضای این سند تصریح کرد که این نخستین پیمان همکاری راهبردی و طولانی مدت ایران با یک ابرقدرت جهانی است که تاکنون به امضا رسیده است.
بخش اقتصادی سایت یاهو نیز با انتشار خبر رویترز درخصوص این پیمان، به نقل از حسام الدین آشنا، مشاور رئیس جمهور ایران نوشت که «قدرت یک کشور در توان پیوستن به ائتلافهای بین المللی است نه در منزوی ماندن».
نشریه کانادایی نشنال پست نیز به تبعیت از رسانههای آمریکایی به انعکاس مختصر سخنان وزیر امور خارجه چین در انتقاد از سیاستهای تحریمی آمریکا و عدم کارآیی آن پرداخت. روی هم رفته رسانههای آمریکایی در هنگام امضای این پیمان میان ایران و چین، به علت اختلاف ساعت هنوز (تا ساعت ۴ بعداز ظهر روز شنبه) واکنشهای تفصیلی نسبت به آن نشان نداده و اغلب سخنان وزیر امور خارجه چین در کنایه به سیاستهای تحریمی آمریکا را مورد توجه قرار داده اند.
رسانههای اروپایی
دویچه وله آلمان نیز با رویکردی مشابه، به بررسی نظرات مخالفان و موافقان این سند در ایران پرداخت و نوشت؛ هنوز مشخص نیست که جزئیات توافقنامه همکاری جامع ۲۵ ساله میان چین و ایران، شامل چه مواردی میشود.
شبکه فرانس ۲۴ نیز با همین رویکرد نیمی از گزارش خود را به انتقادات محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور پیشین ایران از این سند اختصاص داد. روی هم رفته رسانههای خبری کشورهای بزرگ اروپایی تلاش کردند تا با بازتاب حواشی پیشین مربوط به این سند، چنین القا کنند که شبهات زیادی درمورد این پیمان وجود دارد و بدین شکل از اهمیت آن بکاهند.
رسانههای صهیونیستی
اسرائیل تایمز نیز با اشاره به امضای این پیمان نوشت که چین همواره یکی از شرکای راهبردی ایران در زمان تحریمهای بین المللی بوده است و از زمان اعمال تحریمهای نفتی سال ۲۰۱۸، همواره مشتری اول نفت ایران بوده است. این افزود که امضای این سند به ایران این امکان را میدهد که در مذاکرات هستهای قدرت چانه زنی بیشتری داشته باشد.
نشریه هاآرتص نیز با پوشش این خبر نوشت که این پیمانی میان «دو کشوری است که هر دو تحت تحریمهای آمریکا» قرار دارند. در واقع رسانههای صهیونیستی به نوعی تلاش دارند که این اقدام چین و ایران را تخلف از قوانین بین المللی قلمداد کنند که براساس آن ایران و چین، قوانینی که باعث تحریم ایران شده و همه از آن تبعیت میکنند را زیر پا گذاشته اند.
رسانههای عربی
با این حال برخی رسانههای دیگر عربی همچون الجزیره و الشرق الاوسط با استناد به رسانههای ایرانی، امضای این سند ۲۵ ساله میان ایران و چین را در راستای برنامه راهبردی چین موسوم به «یک کمربند، یک راه» دانسته اند که از سال ۲۰۱۳ و برای ارتقای مناسبات تجاری و فرهنگی میان آسیا و اروپا طرح ریزی شده است.
دیگر رسانههای منطقهای
روزنامههای دیلی صباح چاپ ترکیه و هندوستان تایمز، در وبسایتهای خود با اشاره به امضای این قرارداد به سخنان مقامات دو کشور از جمله وانگ یی، وزیر امورخارجه چین و حسن روحانی، رئیس جمهور ایران پرداختند و آن را سندی مهم در زمینه توسعه روابط اقتصادی و سیاسی میان دو کشور ارزیابی کردند.
ثبت دیدگاه